RADYOAKTİF MADDELER BOZUNURKEN ISI ÜRETİR.
Nükleer santraller bu süreçten güç elde eder ve sıcaklığı da genellikle suyla kontrol altında tutar. Ama elektrik kesintileri sırasında (aslında sürekli pompalanması gereken) su, çekirdek erimesine her zaman engel olamaz. Isıyı suyla değil de erimiş lityum ve potasyum flüorürle kontrol eden erimiş tuz reaktörlerinde bir güvenlik önlemi daha var: Eğer elektrik kesilirse bir sigorta eriyor ve tuzların güvenlik giderinden akıp uranyumun etrafında katılaşmasına yol açıyor ve böylece aşırı ısınmayı önlüyor. Onlarca yıl boyunca yerinde sayan geliştirme sürecinden sonra, Çin’den tutun da Danimarka’ya kadar birçok ülke yeni erimiş tuz reaktörleri inşa ediyor. İşte çalışma ilkeleri.
Uranyum bu kabın içinde, kendisini stabil halde tutan eriyik flüor tuzlarının içinde yüzüyor. Radyoaktif atomlar bölündükçe bu fizyon, kabı 705 dereceye (magmanın yaklaşık sıcaklığı) kadar sürekli ısıtıyor.
Birincil ısı eşanjörieri
Reaktör kabının iki yanındaki tüpler ısıyı içi temiz eriyik tuzla dolu ortanca borulara aktarıyor. Temiz madde enerjiyi herhangi bir ek radyoaktif atık üretmeden taşımaya devam edebiliyor.
Soğutucu tuz pompalan
Bu pompalar ısı eşanjörlerindeki temiz tuzları radyoaktif reaktör kabından uzaklaştırıp başka bir binada tutulan buhar jeneratörüne taşıyor. Bu da zararlı materyallerin tek ve izole biryerde kalmasını sağlıyor.
Buhar jeneratörü
Sıcak tuzlar suyu ısıtıp buhara dönüştürüyor, buharda türbini döndürerek elektrik üretiyor. Bireriyiktuz reaktörü bir saatte 500.000 kilovvatt güç üretiyor ki bu daABD'de45 hanenin 1 yıllık güç gereksinimini karşılıyor.
Drenaj tankı
Kirlenen reaktör tuzları ve radyoaktif gazlar süzülerek bir atık uzaklaştırma sisteminde birikiyor. Bu materyaller, geleneksel reaktörlerin yan ürünleri gibi yüz binlerce yıl değil, sadece yüzlerce yıl tehlike oluşturuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder